کسب عنوان قهرمانی آسیا به این زودی‌ها از تب و تاب نمی‌افتد. آن هم در میدانی که تمام رقبا با آمادگی کامل روی تاتامی آمدند تا از حالا برای المپیک نقشه بکشند.
نگار رشیدی/ کسب عنوان قهرمانی آسیا به این زودی‌ها از تب و تاب نمی‌افتد. آن هم در میدانی که تمام رقبا با آمادگی کامل روی تاتامی آمدند تا از حالا برای المپیک نقشه بکشند. اما در هر حال شاگردان شهرام هروی عنوان قهرمانی سال گذشته خود را حفظ کردند تا حالا همه نگاه‌ها به تکرار این سکو اما این بار در بازی‌های آسیایی معطوف شود. سجاد گنج‌زاده کاراته‌کای وزن 84+ کیلوگرم ایران نیز یکی از کسانی است که در تکرار این قهرمانی سهم داشت. او در گفت و گو با «گل» یک بار دیگر درباره مشکل چند ساله کاراته که نداشتن خانه کاراته است، صحبت کرد.
ابتدا کمی از قهرمانی آسیا صحبت کنیم. مسابقاتی که گفته می‌شود از همیشه سنگین‌تر برگزار شده.
با المپیکی شدن کاراته همه تیم‌ها شروع به سرمایه‌گذاری بیشتر در این ورزش کرده‌اند. تیم‌هایی مثل عربستان یا ژاپن که همیشه قدرتمندتر از قبل به میدان می‌اید سرمایه‌گذاری‌های خوبی کرده‌اند. یا همچنین تیم‌هایی مثل ازبکستان و قزاقستان که در آسیا جزو تیم‌های خیلی خوب هستند. از طرفی برخی از کشورها هم از مربیان خارجی سود می‌برند مثل ویتنام که مربی ایرانی دارد. به این ترتیب هر بار که به مسابقه‌ای می‌رویم، سطحش با دوره قبل قابل مقایسه نیست و پیشرفت تیم‌ها کاملا محسوس است. در هر حال ما نشان دادیم که فراتر از آسیا هستیم و خدا را شکر توانستیم قهرمانی دوره قبل‌مان را تکرار کنیم.
این قهرمانی با توجه به در پیش بودن بازی‌های آسیایی بیشتر توی چشم بود.
در شش، هفت سال گذشته کاراته همیشه توانایی‌های خودش را نشان داده. ما در این مدت هر مدالی که وجود داشت را گرفته‌ایم. بنابراین تیم ما ثابت شده است و یک بار دیگر در آسیا هم خودمان را ثابت کردیم. مسوولان همیشه می‌گویند حساب ویژه‌ای روی کاراته باز می‌کنیم و واقعا همینطور است.
شما در مسابقات انفرادی شرکت نکردید. از عملکرد هم‌تیمی‌های‌تان رضایت دارید؟
بله من و پورشیب و عسگری به صلاحدید کادر فنی در بخش انفرادی مبارزه نکردیم اما همه جوره پشت تیم بودیم. تمام بچه‌ها هم چه در انفرادی و چه در تیمی خوب ظاهر شدند و نتایجی در شأن کاراته ایران به دست آوردند.
الان همه منتظر سکوی قهرمانی در جاکارتا هستند.
انتظاراتی که از کاراته وجود دارد به جاست. چون کاراته همیشه عالی ظاهر شده. چه در میادین آسیایی و چه جهانی و چه لیگ جهانی. ما در لیگ جهانی هروقت با ترکیب کامل بانوان و آقایان به مسابقه رفتیم یا اول شدیم یا دوم. برای نخستین بار سه طلا در قهرمانی جهان گرفتیم. در کل نشان دادیم برای‌مان فرقی نمی‌کند که مسابقه آسیایی است یا جهانی. درست است که انتظارات فشار بالایی برای ما دارد ولی ما سعی می‌کنیم اینطور فکر نکنیم. سعی داریم به جای اینکه به نتیجه فکر کنیم تمرکزمان را روی عملکردمان بگذاریم که البته آخرش مدال هم دارد.
این سوال برای بچه‌های کاراته تکراری شده اما هنوز خبری از خانه کاراته نیست و این در حالی است که به قول شما سرمایه‌گذاری‌ها با المپیکی شدن کاراته بیشتر شده.
این ضعفی است که وزارت ورزش دارد و نسبت به این موضوع بی‌توجه است. من نمی‌دانم که تا چه زمانی قرار است این بی‌توجهی‌ها ادامه داشته باشد. خیلی از ورزش‌ها امکانات کمی دارند و تعدادی هم مثل ما واقعا محروم هستند. نداشتن خانه کاراته باعث می‌شد هم به زندگی شخصی ما و هم زندگی ورزشی‌مان لطمه بخورد. این موضوع برنامه‌ریزی‌های فدراسیون را هم تحت تاثیر قرار می‌دهد و اجازه یک برنامه‌ریزی منظم را می‌گیرد. باید این را در نظر گرفت که ما هم تیم نوجوانان داریم هم جوانان، هم زیر 21 سال و هم بزرگسالان و هر کدام از این‌ها هم تیم کاتا دارند و هم کومیته. ما واقعا تیم بزرگی هستیم و فقط یک میلیون جمعیت بیمه شده داریم. از نظر سخت افزاری واقعا مشکل داریم که البته برای حل آن هم تلاشی نمی‌شود.
شاید مسوولان خیال‌شان راحت است که کاراته در هر شرایطی مدال می‌گیرد.
ما که نمی‌توانیم به خاطر بی‌توجهی مسوولان مدال نگیریم. تمام تلاش بچه‌های تیم‌ملی کاراته این است که شبانه روز کار کنند و در آخر بتوانند موفقیتی به دست بیاورند. ما همیشه سعی کردیم تحت هر شرایطی مدال بگیریم اما متاسفانه هیچ قدمی برای ما برداشته نمی‌شود. یک زمانی ضعف مدیریت داشتیم و در همان دوران چند بار کلنگ زنی هم انجام شد ولی ثمری نداشت. الان هم مطمئنا آقای فرجی پیگیر این موضوع هست. وزارت ورزش باید شرایط ویژه‌ای برای کاراته قائل شود و فکری برای امکانات‌مان بکند.
در این شرایط از چه زمانی استارت کسب سهمیه می‌خورد؟
مطمئن نیستم اما فکر می‌کنم امتیازات مدال‌آوران انفرادی در همین مسابقات قهرمانی آسیا برای کسب سهمیه لحاظ می‌شود. اما می‌دانم که از لیگ جهانی آلمان امتیازات محاسبه می‌شود و کسانی که سهمیه می‌خواهند باید در تمام مسابقات شرکت کنند. من دو سال در وزن خودم نفر اول بودم و برای اینکه به سهمیه مستقیم برسم باید یا نفر اول رنکینگ باشم یا نفر دوم. الان نفر دوم هستم و برای اینکه به المپیک برسم باید مثل بقیه در مسابقات شرکت کنم. چون اگر در مسابقه‌ای شرکت نکنی امتیاز سال قبلت نصف می‌شود و امتیاز دو سال قبل هم پاک می‌شود و به این شکل کم کم از رنکینگ خارج می‌شوی. البته در وزن من اباذری هم جوان شایسته‌ای است. اما در کل امیدوارم با سهمیه مستقیم راهی المپیک شوم.
راستی شما مدت زیادی از ازدواج‌تان نمی‌گذرد. همسرتان به زندگی با یک قهرمان عادت کرده.
بله ما 11 ماه است که ازدواج کرده‌ایم. طبیعتا شرایط برای هر دوی ما خیلی سخت است. در زمان اردوها هم من اذیت می‌شوم و هم همسرم. اما زندگی قهرمانی همین است. کسی که مدال می‌خواهد باید سختی‌ها را هم به جان بخرد. اما خوشحالم که همسرم همیشه از من حمایت می‌کند و پشتم است.